De wateroverlast in de Westhoek lijkt voorlopig onder controle. Over een terugkeer van geëvacueerde mensen en dieren is nog niks beslist. De getroffen boeren gaan nu uit werken naar stallen waar hun dieren worden opgevangen. “Maar we keren terug”, verzekert een rasechte familie ‘broekratten’. “Na 116 jaar laten we onze hoeve niet onteigenen.”
Zeh eki ‘mais’. Arthur, amper twee, is de West-Vlaamse boerenstiel met de paplepel ingegeven: met z’n botjes en blauwe overal wil hij opa Geert Leeman (62) helpen met de dieren. Daarvoor moest hij zondag zo’n twintig kilometer verder rijden met papa Thomas (29), want de 103 boerderijdieren van de boerenfamilie uit Woumen zijn geëvacueerd naar een stal in Alveringem.
Hoog en droog
“Hier zitten ze hoog en droog”, wijst Geert. “We zijn onze veehandelaar eeuwig dankbaar voor de hulp in onze zoektocht naar een geschikte stal die groot genoeg was. Anders moesten we ze god weet waar loslaten. We proberen de dieren hier nog even te houden tot het risico bij onze hoeve geweken is. Eerst moet de druk op de winterdijk zakken, zodat hij standhoudt.”
Het water is de voorbije dagen al eens over de dijk gekomen, maar Geert week nooit van zijn geëvacueerde hoeve, behalve dan om zijn dieren te gaan voederen en verzorgen in Alveringem. “De voorspelde fatale bui van dertig liter hebben we niet gekregen, een geluk in ons ongeluk”, aldus Geert. “Pas in december zullen we ons weer veilig voelen, al mag het intussen niet te veel meer regenen. Tegen dat die enorme watermassa naar zee is…”
Onteigeningsspook
De dieren van de familie Leeman keren straks terug, ondanks het ‘onteigingsspook’ dat door de IJzerbroeken waart na uitspraken van waterexperts en minister Lydia Peeters. “Het is natuurlijk spijtig voor wie water binnenkreeg. Dat is heel triestig, ik kan ervan meespreken”, verwijst Geert naar de historische ‘IJzervloed’ van dertig jaar geleden. Toen evacueerde zijn vader de dieren van de hoeve waar de familie al sinds 1907 boert.
Landbouw onder druk
De vijfde generatie twijfelt om over te nemen, maar niet omwille van de waterdreiging. “Het hangt af van het landbouwbeleid: de familiale landbouw staat onder druk”, zegt Thomas, die nu nog werkt als technieker van landbouwmachines.
“Ik hoop wel op een vijfde generatie en misschien een zesde. Onze jongste is alvast verzot op tractoren en landbouw. Hij vroeg al heel de week om de koetjes. Daarom zijn we deze zondag even komen kijken. Ik denk dat hij nog te jong is om te beseffen wat er de afgelopen dagen allemaal gebeurd is.”
Broekratten
De familie dweept met de term “broekratten”, een bijnaam voor inwoners uit het overstromingsgebied van de IJzer. “Als taaie ratten proberen we ons telkens doorheen wateroverlast te spartelen. Samen, want de boeren zijn er heel solidair met mekaar”, zegt Thomas.
“We zijn wel wat water gewend en de hoeve is daar veel te mooi gelegen. De winterdijk is na de overstroming van 1993 aangelegd om onze en andere boerderijen te beschermen. Ze moeten dus eerder de oorzaak van het probleem aanpakken in plaats van de gevolgen. Onteigening zou ons pijn doen.”
Hoop
“En als het water in de toekomst echt een gevaar wordt, dan moét ik wel elders boeren. Maar we hopen dat het een even uitzonderlijke situatie is als dertig jaar geleden en dat het minstens nog eens zo lang duurt voordat het water in de IJzerbroeken opnieuw zo hoog komt”, besluit Thomas. (TP)
The post Boeren uit Diksmuide verzorgen beesten op verplaatsing: “Maar we keren terug” is provided by KW.be.
